Month: December 2018

De dames vonden het gelukkig prima om over te stappen naar de kliniek van Dr. Vedat, omdat wij zo’n goed gevoel bij hem hadden. Dus we hadden nu nog 2 dagen om alle extra’s te regelen: extra medicatie en een extra echo controle voor Annet en Carla. Er was helaas niet genoeg tijd meer om de medicatie weer te bestellen vanuit het Verenigd Koninkrijk. En welke klinieken zouden er binnen nu en overmorgen nog een plek vrij hebben voor een echo? Een echte “Mission impossible”! Pieter dacht bij voorbaat al dat dit nooit zou gaan lukken. Gelukkig werkte Milan de komende 2 dagen vanuit thuis en kon hij dit soort dingen gaan proberen te regelen. Van het werken was niet veel meer terecht gekomen door alle telefoontjes. Milan waagde het er maar op om gewoon bij de apotheek van het Radboudumc aan te kloppen, ondanks dat we eerder een “nee” hadden gekregen. Tot onze verbazing accepteerden ze toch het Cypriotische recept van Dr. Vedat na wat aanpassingen zoals toevoeging van het ID-nummer en adres! De extra medicatie (Crinon vaginale gel) kon de dag erna worden opgehaald. Nu nog twee echo’s zien te regelen..!

Carla had gelukkig ook nog een dag vrij. Na wat op en neer gebel wist Milan voor Carla een echo te regelen bij Women’s Health Care Center in Amsterdam, waar we eerder ook een echo hadden geregeld voor Annet (zie een eerdere blog). Voor Annet was het wat lastiger. Annet moest op de betreffende dag tot 15 uur werken, en we zouden daarna geen tijd meer hebben om naar Women’s Health Care Center in Amsterdam te rijden (vanuit Annet’s woonplaats). Welke andere kliniek zou er nu nog een plekje rond 16 uur over hebben? Deze echo van Annet was zelfs de belangrijkste van de twee echo’s, want Dr. Vedat vertelde dat bij sommige vrouwen de eicellen te snel rijpen door de hormoonmedicatie. De eicellen zouden dan het beste niet pas bij 10 dagen geoogst moeten worden, maar soms al bij 6 dagen. Veel consequenties dus. Wat een stress weer!

Net rond deze periode hadden we het nieuws gehoord dat verschillende klinieken in Nederland ook hoogtechnologisch draagmoederschap willen gaan ondersteunen vanaf 2019. Dit was volop in het landelijke nieuws en ook in onze kringen werd er veel over gesproken. Veel bekenden stuurden ons een bericht of wezen ons op het nieuws. Wat een mooi nieuws natuurlijk voor alle wensouders! Maar tegelijkertijd voelde het voor ons dat we net achter het net hadden gevist. Wij hadden net alles geregeld om weer een tweede keer naar Cyprus te gaan (bovendien voor de laatste keer in deze samenstelling met Carla en Annet) en dan zou het nu ook in Nederland kunnen. Echter leerden we al snel dat wanneer je als draagmoeder in het verleden een keizersnede hebt ondergaan, je dan in Nederland in principe al niet meer in aanmerking komt. Dat was bij Carla dus het geval. Bovendien moet draagmoeder en eiceldonor een voltooid eigen gezin hebben. Ook is het nog maar afwachten voor wat voor wachtlijsten je komt te staan hier. Zo probeerden we ons gevoel toch weer positief om te buigen en ons klaar te stomen voor ons nieuwe Cyprusavontuur.

We besloten in het kader van de echo voor Annet een van deze klinieken, Nij Geertgen in Elsendorp, te bellen en ons verhaal uit te leggen. Men reageerde gelukkig uiterst begripvol en kon nog wel een plek vrijmaken rond 15 uur! Dit kwam eigenlijk net niet helemaal goed uit, maar Annet mocht gelukkig een half uur eerder weg van haar werk. Milan en Annet zijn toen samen naar Nij Geertgen gegaan voor de echo. Wie had gedacht dat dit ons nog zou lukken op zo’n korte termijn?! Pieter was zó trots op Milan dat hij dit allemaal had kunnen regelen.

De resultaten van de echo’s waren echter niet helemaal naar tevredenheid. Bij Carla was er nog geen “triple lining” van het baarmoedervlies, wat bij Annet wel al zo was (maar dus niet nodig). Maar er was nog wel genoeg tijd dat dit bij Carla zou kunnen ontwikkelen, aldus Dr. Vedat. Bij Annet was er in ieder geval geen sprake van te snelle of overrijping van de eicellen, maar bleef de groei van sommige eicellen juist een beetje achter. Er waren 4 eicellen van de juiste grootte, 3 van gematigde grootte en 2 gewoonweg te klein. Dit was een beetje een tegenvaller, want de vorige keer in april hadden we uiteindelijk 6 eicellen van de 8 follikels (zie een eerdere blog). We hadden zelfs gehoopt dat we met de ophoging van de hormoonmedicatie van Annet (in vergelijking met april) nu zelfs wat meer eicellen zouden hebben, maar het leek erop dat we er nu uiteindelijk 4 zouden gaan krijgen. De euforie van het weten te regelen van de afspraken maakte daarom al gauw plaats voor onzekerheid. Dat gevoel probeerden we maar gauw weer weg te stoppen, want we zijn de dames zo ontzettend dankbaar voor wat ze doen en voor hun flexibiliteit nu met de last-minute echo’s. In overleg met Dr. Vedat maakten we een afspraak om een nieuwe echo te maken van de follikels zodra we op Cyprus waren geland. Volgens hem zou het nog steeds goed kunnen zijn dat we de eicelpunctie met een dag zouden moeten vervroegen, zodat de 4 goede eicellen niet te groot zouden gaan worden. Gelukkig hadden we ons reisschema wat ruimer gepland en was dit allemaal mogelijk als dat nodig mocht zijn. Het was trouwens weer heel prettig dat we rechtstreeks met Dr. Vedat konden overleggen, per whatsapp. Dit zorgde voor een kort lijntje en snelle actie.

We konden verder op dit moment niet veel meer doen. We hadden er tenslotte alles aan gedaan wat in onze macht lag tot nu toe. Daar waren we wel trots op. Nu was het tijd voor praktische zaken: de koffers pakken, de nieuwe medicatie naar Carla brengen en de dag erna naar Cyprus vliegen met Annet voor het eerste deel van ons traject. Net als de vorige keer zou Carla dan een aantal dagen later komen voor het tweede deel. Zoals gezegd ontmoetten we Carla nog een laatste keer voor de reis om bij haar de medicatie af te geven. We troffen elkaar in het midden, vlakbij de plek waar op die dag Sinterklaas zou aankomen in Nederland. Het was een vrolijke sfeer en dat deed ons goed. Optimistisch gingen we weer uit elkaar. Het was nu echt bijna tijd om te vertrekken, spannend!

Volgende week, in 2019 ;), vertellen we verder over onze heenreis en aankomst op Cyprus! Fijne jaarwisseling gewenst.

liefs, Milan & Pieter

De vorige keer vertelden we dat we, op het moment dat we het geld naar de kliniek wilden overmaken, voor een vervelende verrassing kwamen te staan. We zouden namelijk 1.000 euro korting krijgen op onze tweede poging, maar dit bleek ineens niet meer zo te zijn. De reden hiervoor was volgens Nicole dat de kliniek onze eerste poging wel als succesvol zag, omdat we in eerste instantie wel een positieve zwangerschapstest hadden. Dus ongeacht de uiteindelijke uitkomst, volgens de kliniek was dat dan toch een succesvolle poging… Een aantal maanden eerder was ons echter iets heel anders beloofd. Terwijl op dat moment de feiten natuurlijk al hetzelfde waren als nu. Het ging toen zo. Op het moment van de miskraam spraken we Nicole telefonisch en begon ze zelf over een korting van 1.000 euro. Gelukkig hadden we hier ook bewijs van in een e-mail die ze ons later stuurde. In onze ogen was dit echt onacceptabel: Nicole was onze contactpersoon van de kliniek en zij heeft ons namens de kliniek deze toezegging gedaan. Op basis hiervan hebben we onder andere besloten een tweede poging bij Team Miracle te plannen. En nu, nu alles is geregeld, geboekt en besteld, is het toch ineens duurder! We voelden ons (zacht uitgedrukt) voor de gek gehouden. We stuurden een pittige e-mail terug, maar beseften ons tegelijkertijd dat we op dit moment volledig afhankelijk waren van de kliniek en niet meer terug konden. Wat een rotstreek!

Echter, van het antwoord dat we hierop kregen, zakte onze broek pas echt af. Nicole verschuilde zich achter de kliniek, want deze zou onlangs de prijzen van de behandelingen hebben verhoogd met ongeveer 1.500 euro en hier zou Nicole niets aan kunnen doen. We moesten blij zijn dat wij het nog voor de “oude” prijs mochten gaan doen. Mochten we alles willen annuleren, dan zou ze dat zo in gang kunnen zetten, vermeldde ze in de e-mail. Lekker dan… Dat gingen we natuurlijk niet doen, dat was nu echt te laat. Over ongeveer anderhalve week zouden we namelijk al vertrekken. We hadden alles al geboekt, besteld en de dames waren al bijna klaar met hun laatste anticonceptie pilschema, zodat hun cycli synchroon zouden lopen! Iedereen had vrij gevraagd op het werk en bovendien waren we allemaal qua “mindset” er al helemaal klaar voor. Al met al werden we steeds bozer van deze manier waarop we werden behandeld. We voelden de behoefte om met Nicole te bellen om het te bespreken, want via de e-mail gaf ze maar op de helft van onze vragen kortaf antwoord.

In het weekend kon ze ‘s middags tijd vrijmaken om met ons te bellen. We zaten onszelf al helemaal op te vreten en hadden al onze frustraties op een rij gezet om met haar te bespreken. Toch hadden we het gevoel dat we geen keuze meer hadden en maar akkoord moesten gaan met de 1.000 euro extra, maar dat wilden we niet zomaar laten gebeuren. Vlak voor het geplande telefoontje kregen we opeens een appje van Nicole met de boodschap dat ze goed nieuws had: Dr. Vedat (de andere gynaecoloog, zie onze vorige blog) zou het graag voor ons willen doen voor 1.000 euro minder en was hier ook nog steeds voor beschikbaar. We snapten er helemaal niets meer van en belden Nicole op. Er volgde een ingewikkeld verhaal, waarbij duidelijk werd dat Dr. Firdevs in de clinch lag met Team Miracle. Dit verklaarde de hele situatie…

Uit het verhaal van Nicole snapten we pas hoe Team Miracle nou precies georganiseerd is. Dr. Firdevs maakt hier geen deel van uit, maar werkt met Team Miracle samen. Team Miracle is in principe gewoon een bureau dat vooral de communicatie doet tussen de kliniek van Dr. Firdevs en de buitenlandse stellen die voor IVF-behandelingen naar Cyprus willen komen. Team Miracle fungeert hierbij dus als een soort tussenpersoon. De kliniek van Dr. Firdevs was in dit geval gesitueerd in Kolan British Hospital in Nicosia, Noord-Cyprus. Op deze manier, in deze constructie, werkte Team Miracle al jarenlang samen met Kolan Hospital (Dr. Firdevs).

Er was een soort conflict gaande tussen Dr. Firdevs en Team Miracle, waarbij Nicole ons vertelde dat ze niet meer goed op één lijn zaten op verschillende vlakken. Zo liepen de resultaten van de behandelingen van Dr. Firdevs de laatste tijd achteruit, en wou Kolan Hospital dus toch de prijzen gaan opschroeven. Team Miracle stond hier niet achter en was, zo bleek, al even op zoek naar een nieuwe samenwerking met een andere kliniek. Deze nieuwe kliniek en nieuwe gynaecoloog bleek Dr. Vedat te zijn.

Wanneer we dus naar Dr. Vedat zouden overstappen, zou dat ook betekenen dat we naar een andere kliniek zouden moeten, waar Dr. Vedat dus werkt. Deze zou op 5 minuten rijafstand van Kolan British Hospital zijn. Nicole vertelde dat Dr. Vedat zich wel kon vinden in de originele prijsafspraak (de 1.000 euro minder) en bovendien in het medicatieschema dat Dr. Firdevs had opgesteld. Zoals we in onze vorige blog vertelden, had hij eigenlijk een ander schema voor ogen voor ons, maar gezien de huidige timing zo kort op ons vertrek, vond hij het volgens Nicole beter het zo te laten. Ook kregen we de kans om met Dr. Vedat zelf te bellen, bood Nicole aan. Dit vonden we erg prettig, want we hadden nog veel vragen. Op zich waren we na het telefoontje van Nicole wel blij dat we eindelijk snapten hoe alles zat, en waarom de prijs zo ineens was veranderd. We stonden best open voor een andere gynaecoloog en kregen van Nicole bovendien de indruk dat Dr. Vedat veel prettiger zou zijn richting zijn patiënten, met meer directe communicatie en proactiviteit. 

Een paar dagen later konden we met Dr. Vedat bellen. Het was een heel goed gesprek en we hadden meteen een fijn gevoel bij hem. Hij sprak prima Engels en was erg aardig over de telefoon. Hij kwam erg professioneel over en kon ons veel uitleggen. We merkten hierbij dat hij echt op de hoogte was van de laatste literatuur op het gebied van IVF, super. We konden ons medicatieschema (van Dr. Firdevs) ook uitgebreid bespreken. Hij vertelde dat het op deze manier zou kunnen, maar dat het in zijn ogen niet helemaal ideaal zou zijn. Hij raadde dan ook aan om toch last minute nog wat veranderingen in het schema aan te brengen, waarvan wetenschappelijk was bewezen dat dit beter zou zijn. We bespraken een “middenweg” waarbij we niet alles veranderden (dat was niet meer haalbaar), maar wel een aantal essentiële punten. Bovendien stelde hij voor om een extra echo te doen van de follikels van Annet (inmiddels was zij al begonnen met het spuiten van de hormonen) en het baarmoederslijmvlies van Carla. Beide vlak voor vertrek naar Cyprus, om alvast de eerste medicatie respons te kunnen zien. Dr. Vedat is namelijk van mening dat je alles zo nauwkeurig mogelijk in de gaten moet houden, want iedereen reageert net anders op de medicatie. Hier konden we ons helemaal in vinden en het voelde goed dat hij er zo deskundig en nauwkeurig mee omging.

Maarja…. zoveel veranderingen, zo last minute. Hoe gingen we dit nog regelen zo kort tevoren? En, dit alles zouden we ook nog met de dames moeten gaan bespreken, en over een paar dagen zouden we al vertrekken! Het voelde als een “Mission Impossible”… Overlevingsstand aan! Dagelijkse leven on-hold!

We vertellen volgende week verder! Fijne kerstdagen gewenst komende week 🙂

Even wat langer geleden dan de gebruikelijke “week”, hierbij toch alsnog de nieuwe blog van WENSVADERS!

Het was dus “weer terug naar de tekentafel”: wat voor soort behandelingen zouden we dit keer gaan nemen voor de volgende poging? In overleg met Dr. Firdevs stelde Nicole van Team Miracle een aantal nieuwe onderdelen van de behandeling voor, namelijk een zogenaamde “endometrial scratch”, een hogere dosis estradiol en een hogere immuun-blokkade. Hier waren we al snel niet al te happig op.
“Endometrial scratch” is een behandeling waarbij men krasjes/beschadigingen maakt in het baarmoederslijmvlies, waardoor bij het herstel hiervan het baarmoederslijmvlies dikker wordt. Voor dit dikkere baarmoederslijmvlies zou ook de hogere dosis estradiol helpen. Die “endometrial scratch” klinkt natuurlijk heftig, en hiervoor zou Carla ook al een aantal weken tevoren naar Cyprus moeten gaan. Bovendien is het niet wetenschappelijk bewezen dat dit daadwerkelijk zin heeft om het baarmoederslijmvlies te verbeteren. Daarnaast vroegen wij ons af wat er de vorige keer überhaupt mis was met Carla’s baarmoederslijmvlies, omdat de dikte hiervan (volgens Nederlandse standaarden in ieder geval) gewoon prima was. Hier kregen we niet echt een duidelijk antwoord op toen we doorvroegen. Zelf hadden we daarom al besloten niet voor de “endometrial scratch” te gaan en deze dus ook niet aan Carla voor te leggen. Een hogere dosis estradiol bespraken we wel met haar, maar het was voor Carla niet te doen om nog vaker dan 3 keer per dag een tablet vaginaal in te brengen. Uiteindelijk kwam Nicole daarom met het voorstel om met tabletten én pleisters te gaan werken, zodat op deze manier op een gecombineerde wijze toch meer estradiol kon worden gegeven.

Daarnaast stelde de kliniek dus een hogere immuun-blokkade voor. Dit om te voorkomen dat de embryo’s opnieuw worden afgestoten na implantatie. Hoewel je zou kunnen zeggen dat er bij ons niet zozeer een afstoting was door Carla’s lichaam van de zwangerschap (zie onze toelichting van het windei in een vorige blog), betrof dit slechts 1 van de 2 teruggeplaatste embryo’s. Er was immers maar 1 windei en geen 2. Dit laat je toch twijfelen of die andere dan inderdaad niet toch afgestoten was door Carla’s immuunsysteem. We gingen erover denken en Carla stond er op zich voor open om de immuun-blokkade wat uit te breiden.

Wanneer we weer voor een nieuwe poging zouden gaan, zouden we 1.000 euro korting krijgen op de behandeling vanuit Team Miracle. Dit vanwege onze eerdere mislukte poging. Wel stelde Nicole voor om dan wel PGD (“Preimplantation Genetic Diagnosis”) uit te voeren op de embryo’s, zodat we vooraf de meeste genetische defecten konden uitsluiten. Dit zou dan wel weer >1.000 euro extra kosten… We vroegen ons opnieuw af of dit wel zin zou hebben voor ons. We hadden immers de vorige keer ook niet veel te kiezen qua embryo’s: we hadden niet heel erg grote aantallen. Dit zou een tweede keer waarschijnlijk niet anders zijn. Daarnaast moet er bij PGD een cel worden afgenomen op dag 3 van de ontwikkeling van de embryo. Op deze cel wordt dan de genetische screening verricht. Ook moeten de embryo’s dan sowieso worden ingevroren. Deze afname van een cel en deze invriezing vonden we al met al een beetje een eng idee. Zometeen “verpest” je de embryo’s doordat je er een cel vanaf haalt en ze laat invriezen. De kliniek kan wel zeggen dat dit allemaal geen kwaad kan, maar toch…
Om het nog wat complexer te maken: men stelde ook nog eicel “pooling” voor, een methode waarbij Annet over een langere periode meerdere keren eicellen zou laten oogsten op Cyprus (en dus telkens hormonen zou moeten spuiten). Dit zou dan natuurlijk meer eicellen kunnen opleveren, maar ook telkens veel geld kosten (nog zonder alle medicatiekosten, tickets en hotels meegerekend). Maar überhaupt zonder dat we dit bedrag berekend hadden, vonden we het van nature al geen optie om dit aan Annet voor te stellen. Ze deed al zoveel voor ons.

Af en toe leken de redeneringen van de kliniek dus niet altijd helemaal te rijmen met de feiten die op tafel lagen. Aan de ene kant zijn zij wel degene die er ervaring mee hebben en wil je niet op je geweten hebben bepaalde dingen niet gedaan te hebben, die achteraf misschien toch wel bepalend zouden kunnen zijn. Aan de andere kant kosten al die extra’s natuurlijk wel veel meer geld en vraag je je ook af of ze het niet ook daarom voorstellen. Bovendien: wat is de meerwaarde? En kunnen we Carla en Annet wel nóg meer vragen? We besloten daarom alleen onderdelen te gaan uitvoeren waar we misschien niet per se in geloofden, maar waarvan we wel dachten dat het anderzijds geen kwaad zou kunnen en het betaalbaar zou blijven. Eigenlijk werd dat alleen net iets meer medicatie voor Carla, alle andere voorstellen wezen we af. We bestelden deze medicatie weer zoals bij de eerste poging, via de apotheek in het Verenigd Koninkrijk, die de medicatie thuis zou afleveren bij Carla en Annet.

Ongeveer een week nadat we de medicatie hadden besteld, mailde Nicole ons plots dat er ook een mogelijkheid was om nog naar een andere dokter over te stappen, namelijk Dr. Vedat. Deze mannelijke gynaecoloog heeft jarenlang in Turkije aan de universiteit gewerkt als “associate professor” en zou er een “less is more” medicatie protocol op na houden. Nicole zou onze gegevens vrijblijvend aan hem kunnen voorleggen, zodat hij nog zijn mening erover kon geven. Mochten we dit niet willen, dan zou Dr. Firdevs nog steeds beschikbaar zijn. Omdat we op dat moment net alle medicatie hadden besteld, voelde dit een beetje als mosterd na de maaltijd. Tegelijkertijd waren we op zich wel nog benieuwd hoe anders het medicatie protocol van Dr. Vedat eruit zou zien. We vroegen dus of hij er toch vrijblijvend eens naar wou kijken.
Toen we dit protocol van Dr. Vedat zagen, schrokken we even, want het protocol zag er toch wel anders uit. Niet zozeer heel veel minder medicatie, maar echt totaal andere soorten medicatie. Voor Carla pleisters in plaats van pillen, en vaginale gels in plaats van vaginale capsules. Bij Annet kwam er zelfs nog een ander soort pil bij. We besloten daarom maar bij Dr. Firdevs te blijven, we hadden tenslotte alle medicatie net binnen gekregen.

We boekten weer de vliegtickets, dit keer directe vluchten vanuit Amsterdam naar het Griekse deel van Cyprus, waar vandaan we vervolgens per bus naar het Turkse deel van Cyprus zouden rijden. We boekten weer hetzelfde hotel als onze eerste Cyprus reis. En daarna brak er een periode aan van wachten en toeleven naar ons tweede avontuur. Eigenlijk net toen dit alles was geregeld en het nog ongeveer twee weken was voor onze reis, besloten we Nicole te mailen om de medische behandelingen te gaan betalen. Dit moet telkens voordat je naar Cyprus vertrekt. We hadden nog eens berekend  hoeveel alles zou gaan kosten en per e-mail vroegen we nog even aan Nicole of het zo klopte, zodat we het konden overmaken.
Toen kwamen we echter voor een vervelende verrassing te staan…
Daarover volgende week meer…

Liefs, Milan & Pieter