Even wat langer geleden dan de gebruikelijke “week”, hierbij toch alsnog de nieuwe blog van WENSVADERS!
Het was dus “weer terug naar de tekentafel”: wat voor soort behandelingen zouden we dit keer gaan nemen voor de volgende poging? In overleg met Dr. Firdevs stelde Nicole van Team Miracle een aantal nieuwe onderdelen van de behandeling voor, namelijk een zogenaamde “endometrial scratch”, een hogere dosis estradiol en een hogere immuun-blokkade. Hier waren we al snel niet al te happig op.
“Endometrial scratch” is een behandeling waarbij men krasjes/beschadigingen maakt in het baarmoederslijmvlies, waardoor bij het herstel hiervan het baarmoederslijmvlies dikker wordt. Voor dit dikkere baarmoederslijmvlies zou ook de hogere dosis estradiol helpen. Die “endometrial scratch” klinkt natuurlijk heftig, en hiervoor zou Carla ook al een aantal weken tevoren naar Cyprus moeten gaan. Bovendien is het niet wetenschappelijk bewezen dat dit daadwerkelijk zin heeft om het baarmoederslijmvlies te verbeteren. Daarnaast vroegen wij ons af wat er de vorige keer überhaupt mis was met Carla’s baarmoederslijmvlies, omdat de dikte hiervan (volgens Nederlandse standaarden in ieder geval) gewoon prima was. Hier kregen we niet echt een duidelijk antwoord op toen we doorvroegen. Zelf hadden we daarom al besloten niet voor de “endometrial scratch” te gaan en deze dus ook niet aan Carla voor te leggen. Een hogere dosis estradiol bespraken we wel met haar, maar het was voor Carla niet te doen om nog vaker dan 3 keer per dag een tablet vaginaal in te brengen. Uiteindelijk kwam Nicole daarom met het voorstel om met tabletten én pleisters te gaan werken, zodat op deze manier op een gecombineerde wijze toch meer estradiol kon worden gegeven.
Daarnaast stelde de kliniek dus een hogere immuun-blokkade voor. Dit om te voorkomen dat de embryo’s opnieuw worden afgestoten na implantatie. Hoewel je zou kunnen zeggen dat er bij ons niet zozeer een afstoting was door Carla’s lichaam van de zwangerschap (zie onze toelichting van het windei in een vorige blog), betrof dit slechts 1 van de 2 teruggeplaatste embryo’s. Er was immers maar 1 windei en geen 2. Dit laat je toch twijfelen of die andere dan inderdaad niet toch afgestoten was door Carla’s immuunsysteem. We gingen erover denken en Carla stond er op zich voor open om de immuun-blokkade wat uit te breiden.
Wanneer we weer voor een nieuwe poging zouden gaan, zouden we 1.000 euro korting krijgen op de behandeling vanuit Team Miracle. Dit vanwege onze eerdere mislukte poging. Wel stelde Nicole voor om dan wel PGD (“Preimplantation Genetic Diagnosis”) uit te voeren op de embryo’s, zodat we vooraf de meeste genetische defecten konden uitsluiten. Dit zou dan wel weer >1.000 euro extra kosten… We vroegen ons opnieuw af of dit wel zin zou hebben voor ons. We hadden immers de vorige keer ook niet veel te kiezen qua embryo’s: we hadden niet heel erg grote aantallen. Dit zou een tweede keer waarschijnlijk niet anders zijn. Daarnaast moet er bij PGD een cel worden afgenomen op dag 3 van de ontwikkeling van de embryo. Op deze cel wordt dan de genetische screening verricht. Ook moeten de embryo’s dan sowieso worden ingevroren. Deze afname van een cel en deze invriezing vonden we al met al een beetje een eng idee. Zometeen “verpest” je de embryo’s doordat je er een cel vanaf haalt en ze laat invriezen. De kliniek kan wel zeggen dat dit allemaal geen kwaad kan, maar toch…
Om het nog wat complexer te maken: men stelde ook nog eicel “pooling” voor, een methode waarbij Annet over een langere periode meerdere keren eicellen zou laten oogsten op Cyprus (en dus telkens hormonen zou moeten spuiten). Dit zou dan natuurlijk meer eicellen kunnen opleveren, maar ook telkens veel geld kosten (nog zonder alle medicatiekosten, tickets en hotels meegerekend). Maar überhaupt zonder dat we dit bedrag berekend hadden, vonden we het van nature al geen optie om dit aan Annet voor te stellen. Ze deed al zoveel voor ons.
Af en toe leken de redeneringen van de kliniek dus niet altijd helemaal te rijmen met de feiten die op tafel lagen. Aan de ene kant zijn zij wel degene die er ervaring mee hebben en wil je niet op je geweten hebben bepaalde dingen niet gedaan te hebben, die achteraf misschien toch wel bepalend zouden kunnen zijn. Aan de andere kant kosten al die extra’s natuurlijk wel veel meer geld en vraag je je ook af of ze het niet ook daarom voorstellen. Bovendien: wat is de meerwaarde? En kunnen we Carla en Annet wel nóg meer vragen? We besloten daarom alleen onderdelen te gaan uitvoeren waar we misschien niet per se in geloofden, maar waarvan we wel dachten dat het anderzijds geen kwaad zou kunnen en het betaalbaar zou blijven. Eigenlijk werd dat alleen net iets meer medicatie voor Carla, alle andere voorstellen wezen we af. We bestelden deze medicatie weer zoals bij de eerste poging, via de apotheek in het Verenigd Koninkrijk, die de medicatie thuis zou afleveren bij Carla en Annet.
Ongeveer een week nadat we de medicatie hadden besteld, mailde Nicole ons plots dat er ook een mogelijkheid was om nog naar een andere dokter over te stappen, namelijk Dr. Vedat. Deze mannelijke gynaecoloog heeft jarenlang in Turkije aan de universiteit gewerkt als “associate professor” en zou er een “less is more” medicatie protocol op na houden. Nicole zou onze gegevens vrijblijvend aan hem kunnen voorleggen, zodat hij nog zijn mening erover kon geven. Mochten we dit niet willen, dan zou Dr. Firdevs nog steeds beschikbaar zijn. Omdat we op dat moment net alle medicatie hadden besteld, voelde dit een beetje als mosterd na de maaltijd. Tegelijkertijd waren we op zich wel nog benieuwd hoe anders het medicatie protocol van Dr. Vedat eruit zou zien. We vroegen dus of hij er toch vrijblijvend eens naar wou kijken.
Toen we dit protocol van Dr. Vedat zagen, schrokken we even, want het protocol zag er toch wel anders uit. Niet zozeer heel veel minder medicatie, maar echt totaal andere soorten medicatie. Voor Carla pleisters in plaats van pillen, en vaginale gels in plaats van vaginale capsules. Bij Annet kwam er zelfs nog een ander soort pil bij. We besloten daarom maar bij Dr. Firdevs te blijven, we hadden tenslotte alle medicatie net binnen gekregen.
We boekten weer de vliegtickets, dit keer directe vluchten vanuit Amsterdam naar het Griekse deel van Cyprus, waar vandaan we vervolgens per bus naar het Turkse deel van Cyprus zouden rijden. We boekten weer hetzelfde hotel als onze eerste Cyprus reis. En daarna brak er een periode aan van wachten en toeleven naar ons tweede avontuur. Eigenlijk net toen dit alles was geregeld en het nog ongeveer twee weken was voor onze reis, besloten we Nicole te mailen om de medische behandelingen te gaan betalen. Dit moet telkens voordat je naar Cyprus vertrekt. We hadden nog eens berekend hoeveel alles zou gaan kosten en per e-mail vroegen we nog even aan Nicole of het zo klopte, zodat we het konden overmaken.
Toen kwamen we echter voor een vervelende verrassing te staan…
Daarover volgende week meer…
Liefs, Milan & Pieter