Hallo lezers,
We pakken in deze blog weer de draad op waar we in de vorige blog waren geëindigd:
We bleven herhaaldelijk bij onze advocate Wilma Eusman peilen of ze al wat van de advocate van Loes, Veronique van Asch, had gehoord. Maar telkens was dat niet zo. Aan de e-mail die Veronique van Asch eerder naar Loes had gestuurd, hadden we helaas maar weinig. Na een dikke twee weken wachten belde Loes met Veronique om te vragen wanneer ze nou eens contact zou gaan opnemen met Wilma. Toen vertelde Veronique haar dat het “strikt deontologisch” niet is toegestaan dat Veronique contact zou opnemen met Wilma. Oftewel: Veronique mocht het advies niet direct doorspelen aan een andere advocaat. Dit was overigens niet zoals Veronique het eerder had verteld aan Loes, maar goed. Veronique mailde dan ook haar advies naar Loes, waarna Loes het vervolgens kon doorspelen naar onze advocate Wilma… In deze adviezen van Veronique bleek toch weer andere nieuwe informatie te staan. Waar Wilma begreep dat het “meemoederschap” van de (vrouwelijke) partner van Loes niet betwist zou kunnen worden in België, bleek dat volgens Veronique wel te kunnen. En wanneer Loes in Nederland zou bevallen, en het kind dan op het adres van ons (de wensouders) ingeschreven zou worden, zou er ook geen sprake zijn van interlandelijke adoptie. Ook dacht Veronique juist dat het Nederlandse recht op het gehele traject van toepassing zal zijn en niet het Belgische. Wat een tegenstellingen allemaal zeg! Het leek ons heel goed als de twee advocaten maar eens goed samen onderling zouden gaan overleggen. Hopelijk gebeurde dat nu snel! Maar dat zou ons nog wel eens kunnen gaan tegenvallen weten we nu inmiddels…
Tussen alle ingewikkelde rechtsmaterie door en frustraties/ergernissen die de advocaten ons hierbij gaven, waren we ook nog steeds bezig met de voorbereidingen om met Loes naar Cyprus te gaan. Zo had Loes een afspraak bij de privékliniek Parkweg Sommer in Maastricht om een echo van de baarmoeder uit te laten voeren. Deze was verder prima, alleen was deze kliniek met €200,- voor een echo wel een stuk duurder dan de klinieken waar Carla telkens was geweest (waar zij rond de €75,- moest betalen). En voordat Loes er erg in had gehad, had de gynaecoloog bij haar ook een uitstrijkje gemaakt, wat nog eens €100,- extra kostte. Dat was even een duur dagje, dus voor vervolgecho’s gingen we toch maar even op zoek naar een andere kliniek.
Alle testuitslagen stuurden we weer door naar Dr. Vedat in Cyprus en al gauw daarna kregen we van hem “groen licht” om alles weer te gaan regelen en boeken. We planden onze reis voor het einde van november 2019. Dit zou ook goed uitkomen met de Lucrin en de verwachte menstruatie waarna Loes met de hormoon kon gaan beginnen. Ook nu wilden we weer met echo’s het baarmoederslijmvlies goed gaan volgen voordat we naar Cyprus zouden gaan. En liefst besteedden we hierbij natuurlijk niet telkens €200,-. Na wat zoeken bleken er in België ook klinieken te zijn waar je zonder verwijzing van de huisarts zo terecht kunt. Gelukkig, en ook nog eens dichtbij voor Loes!
Eind oktober was het tijd om de Lucrin injectie te zetten. Dit heeft Loes zelf gedaan met hulp van haar vrouw Hanne. Zo noemde Hanne op dat er op de bijsluiter stond dat er verminderde zin in seks zou kunnen optreden. Hanne grapte: “Steek die spuit er maar gauw in!” 😛 Toen was het afwachten geblazen wanneer de menstruatie zou gaan beginnen zodat er met de overige medicatie begonnen zou kunnen worden… Het was weer begonnen!
We hadden nog veel medicatie over van ons eerdere traject met Carla, omdat dit natuurlijk vroegtijdig niet was doorgegaan. We spraken daarom met Carla af om te gaan eten (sushi!) en zo bracht ze ook de medicatie mee. Het was gezellig en vertrouwd. Het was tevens het afscheidsetentje met Carla, want dit zou de laatste keer zijn dat we haar voorlopig zouden zien. Met een groot boeket bloemen namen we dankbaar afscheid van haar, de bijzondere vrouw die twee jaar zoveel voor ons had gedaan en gelaten. Een gek moment. We spraken af dat we in ieder geval met elkaar in contact zouden blijven. En te zijner tijd moest ze zeker op kraamvisite komen! Geen idee hoe en wanneer natuurlijk.
De medicatie stuurden we de volgende dag op naar Loes, want deze zou ze snel nodig kunnen hebben. Maar het gekke was dat de menstruatie bij Loes uitbleef. Dit moest zo niet te lang door blijven gaan, want dit zou anders niet volgens ons plan gaan, het plan dat we weer zo zorgvuldig hadden uitgestippeld. De vluchten en hotelboeking stonden immers al vast. Dit bracht weer een hoop spanningen met zich mee! Het begon er langzaam op te lijken dat we het medicatieschema moesten gaan aanpassen, en misschien wel onze hele reis…
Fingers crossed! M & P