Lieve lezers,
In onze vorige blog vertelden we dat Loes de zwangerschapstest ging uitvoeren. Via whatsapp video konden we live alles mee volgen. Het ging er wel een beetje hectisch aan toe, met kinderen op de achtergrond en Hanne die het ondertussen ook mee probeerde te volgen. Hanne probeerde intussen ook al te spieken of de test positief was. Na een paar minuten te hebben gewacht op het resultaat van de zwangerschapstest, kon Loes eindelijk gaan kijken. Helaas was hij negatief… Erg jammer natuurlijk… We probeerden elkaar nog maar even gerust te stellen voordat we ophingen.
De volgende dag werd Loes ook ongesteld, dus er was geen twijfel meer over mogelijk. Wel weer mooi op schema, dachten we maar. We evalueerden nog dat ze op dag 20 inderdaad die knalpositieve ovulatietest had en daarna ook een ovulatiegevoel. We hadden het erover dat we nu telkens de ovulatie konden verwachten tussen dag 16 en 20. Ook bespraken we nog wat het beste moment van inseminatie zou zijn. Loes en Hanna dachten namelijk dat het beter was om om de dag te insemineren en dan een stuk of drie keer. Wijzelf hadden met een goede vriendin Noortje gesproken, die gynaecoloog-in-opleiding is, en zij zei dat je beter twee dagen achter elkaar kan insemineren op de dag van de positieve ovulatietest en de dag erna, in plaats van er één dag tussen te laten. Wanneer de eisprong daadwerkelijk plaatsvindt, ben je hoogstwaarschijnlijk al te laat, volgens Noortje. Loes en Hanne konden zich hierin goed vinden. Zo gingen we het de volgende keer dus maar proberen.
Op 1 maart 2020 zouden we weer eens iets leuks met z’n vieren gaan doen, zodat we niet alleen maar rondom het ovulatiemoment elkaar zouden zien en spreken. We hadden bedacht om een escaperoom te gaan doen in Valkenburg. Een kamer van 3-6 personen zou hopelijk te doen moeten zijn met z’n viertjes. Een aantal dagen daarvoor liet Hanne helaas weten dat ze toch niet mee kon gaan. Ze moest namelijk op hun pasgeboren puppynestje letten en zat op dat moment met hun dochter in Londen voor hun verjaardagen. Jammer! “Maar dan gaan we er wat met z’n drieën van proberen te maken”, zeiden we tegen elkaar. Het was uiteindelijk een erg leuke dag geworden met de escaperoom (die we helaas verloren hadden), een lekkere lunch en heerlijke wandeling door Valkenburg. Het was leuk elkaar weer gezien te hebben. We spraken nog af dat Loes vanaf de volgende dag weer de ovulatietesten ging uitvoeren en dat we elkaar hopelijk gauw weer zagen voor een volgende inseminatiepoging.
De volgende dag vroegen we in de middag of Loes de ovulatietest had gedaan. Ze antwoordde aan het einde van de middag dat ze er nog niet aan toe was gekomen, omdat ze zich niet lekker voelde en het die avond wilde gaan doen. Opnieuw vertelden wij dat het belangrijk is om de test altijd op ongeveer hetzelfde moment van de dag te doen en dus in de ochtend, zoals we eigenlijk hadden afgesproken. Het zou voor ons bovendien ook heel lastig zijn om in de avond halsoverkop naar België te komen rijden, als dit nodig mocht zijn blijkend uit een test. De volgende dag hadden we aan het begin van de middag weer geen bericht en vroegen we er weer naar. Om 13 uur zei ze dat de test negatief was. De dagen daarna ging het beter met het testen.
Op een gegeven moment was de ovulatieteststreep bijna even donker als de controle, maar nog steeds een stukje lichter. Dit duidt volgens de bijsluiter nog steeds op een negatieve test. We besloten om er dan toch nog maar eentje ’s avonds uit te voeren (dus een tweede diezelfde dag), om te zien of hij dan wel positief was. Maar nee, dit bracht alleen maar extra verwarring, want die streep was juist een stuk lichter. Hoe kan dat nou, vroegen we ons allen af… Toch nog maar afwachten dan?
De volgende ochtend appte Loes om 7 uur dat haar gevoel echt “NU” zei. We vroegen haar de ovulatietest dan ook maar meteen uit te voeren, maar die gaf weer een lichte streep… We belden even met elkaar om een plan te maken en besloten om toch maar die ochtend te gaan insemineren. Loes had wel een erg drukke dag, dus we konden niet te lang blijven hangen. Nadat we geweest waren, appte Loes dat ze het echt heel fijn vond dat we een goede combinatie maakten van ‘gevoel’ en ‘testen’ en dat we dus niet alleen maar op de testen voeren. Ze was er echt van overtuigd dat dit het goede moment was. We begonnen ons daarmee wel echt af te vragen of de testen die we gebruikten wel betrouwbaar waren. De dag erna was de ovulatietest zelfs compleet negatief. Ze deed die dag ook nog een test van Clearblue, die ze nog had liggen. Die gaf hetzelfde resultaat. Verwarring alom… In de afgelopen maanden had Loes al veel verschillende ovulatietesten gebruikt. De keren dat we een goed positieve ovulatietest hadden, was het een test van het Kruidvat merk. We besloten daarom dat we die dan maar in het vervolg zouden gebruiken. Ook stelde Loes voor om toch nog iets meer van haar lichamelijke signalen te gaan delen, ook al vond ze dat af en toe ongemakkelijk. Dat vonden wij een goed idee en stelden Loes gerust dat ze zich daarvoor niet hoefde te schamen en dat het nu eenmaal “de biologie” is. Daarnaast noemde Loes dat een van ons daar ook een hele week zou kunnen blijven slapen om zo vaker in die week te kunnen insemineren. Hier voelden wij op dat moment weinig voor, vooral omdat het lastig is met ons werk en het tot nu toe prima te doen was voor ons qua op en neer rijden.
Vooralsnog gingen we maar op deze manier verder. We moeten ook niet te ongeduldig zijn…
Tot snel weer, M&P