Hallo!
In onze vorige blog lazen jullie dat we rond de ovulatieperiode maar liefst 5 momenten hadden gekozen om te gaan insemineren, ook al zou de ovulatietest negatief zijn. We twijfelden nog steeds of we die testen wel zo goed konden vertrouwen, maar hadden tegelijkertijd wel het idee dat Loes telkens tussen dag 16 en 20 ovuleerde. Het was fijn dat de strenge corona lockdown in Nederland en België inmiddels voorbij was (het was eind mei 2020), zodat we elkaar ook weer wat langer konden zien en het gezellig konden hebben. We hadden inmiddels al één keer insemineren erop zitten en twee dagen later zouden we weer opnieuw komen, deze keer overdag op een zaterdag zodat we er een leuke gezellige dag van konden maken.
De dag na de eerste inseminatie waren we een beetje aan het appen over andere zaken rondom ovulatie/inseminatie. Loes vroeg zich af of wij misschien nog de beschikking hadden over een andere inseminatiespuit die langer en dunner is. Maar dit is niet iets dat Milan standaard in zijn huisartsenpraktijk kan vinden, of waar Pieter toegang tot heeft in het ziekenhuis waar hij werkt als wetenschapper. Op de website van Freya lazen wij dat er ook zoiets bestond als een inseminatiecup, waarbij je een cupje kan inbrengen die op de baarmoedermond gezet kan worden. Aan dit cupje zit dan een dun slangetje verbonden, die zit aangesloten op een spuit. Maar we zagen dat de cupjes in verschillende maten bestaan, dus dan zou je de juiste grootte moeten weten van je baarmoedermond en die wist Loes natuurlijk niet. Loes las trouwens ook op de website iets over de zogenaamde billingtest. Vlak voor de eisprong is het baarmoedermondslijm sterk ‘dradentrekkend’, tot meer dan 10 á 15 cm. Op een andere website vond ze hier nog meer informatie over. Dit was Loes al eens eerder opgevallen en ze zou dit in het vervolg ook beter in de gaten willen gaan houden. Ze vond het wel een beetje ongemakkelijk dit met ons te gaan delen, maar wij zeiden dat ze zich daar echt niet voor hoeft te schamen!
De dagen die erop volgden, werd de ovulatietest al snel duidelijker, maar nog altijd lichter dan het controlestreepje. We begonnen heel even te twijfelen of we ons plan dan toch niet moesten omgooien, maar besloten toch gewoon het oorspronkelijke plan te volgen. Op dag 16 was de ovulatietest nog steeds lichter dan het controlestreepje, maar we besloten toch weer te gaan. We vertrokken rond lunchtijd en zouden om 14:30 uur in België arriveren. We hadden al van Loes gehoord dat de kinderen er heel veel zin in hadden! Het werd een erg gezellige dag, waarbij we een leuke wandeling hadden gemaakt met Loes, de kinderen en hun pony. Net voor etenstijd hadden we nog even “ons ding” gedaan en gingen we richting Pieters ouders in Roermond om daar te eten. Loes appte net na het insemineren dat ze toch echt wel al krampjes voelde, waardoor ze dacht dat dit het juiste moment was.
De volgende dag was het streepje van de ovulatietest nog steeds dezelfde intensiteit, in onze ogen. Volgens Loes was het toch wel iets positiever. 10 minuten later stuurde ze een nieuwe foto van de test, en de boodschap dat hij nog steeds aan het oplopen was. Wij vroegen wat er precies in de bijsluiter stond over hoe lang je deze ovulatietest moet aflezen. Loes antwoordde dat dit na 5 minuten is, dus dan zou toch de eerste interpretatie gelden. We begonnen ons toen wel een beetje af te vragen of de ovulatietesten in het verleden dan wel precies na 5 minuten zijn afgelezen, en of dat niet de reden was dat het af en toe zo op en neer ging met die testen. Loes zou in het vervolg een timer gaan zetten, zei ze. De andere signalen waren overigens overwegend negatief die dag.
De twee dagen erna was de ovulatietest zelfs weer wat lichter. We vonden het heel gek en snapten er niets meer van, maar het stelde Loes wel gerust dat ze het nu nauwkeuriger aanpakte qua afleesmoment van de ovulatietest, en ze excuseerde zich dat dit eigenlijk eerder had moeten gebeuren. We besloten ons aan het oorspronkelijke plan te houden en toch even een “kort bezoekje” te doen.
De ochtend hierna kregen we een berichtje dat de ovulatietest toch ineens positief was geworden. Het was dag 19 dus dat zou wel goed kunnen kloppen. Dus we besloten toch van de oorspronkelijk planning af te wijken en die avond nog eens extra op en neer te gaan, ook al waren we de dag daarvoor ook al geweest. We wilden het moment weer goed hebben ingedekt. Eén van de dochters van Loes vroeg of we onze zwemkleding wilden meenemen zodat we nog met hen konden zwemmen, maar het zou helaas weer een flitsbezoekje worden. Zwemmen zouden we een andere keer graag wel willen doen natuurlijk!
De dag daarna was de ovulatietest nog steeds erg positief en voelde Loes in de middag ook flinke steken, die op het ovulatiemoment zouden kunnen duiden. De overige signalen waren op dat moment ook allemaal positief. We moesten even goed nadenken en overleggen wat nu nog handig zou zijn qua inseminatie. We waren immers de vorige twee dagen ook al geweest en om vandaag weer meteen te gaan, vonden we wel zwaar. Het zou namelijk ook nog de volgende dag kunnen, want we lazen op internet dat een eicel 12-24 uur in leven blijft na de eisprong. Uitgaande van het ovulatiegevoel in de middag zou de volgende ochtend dus ook nog een goed moment zijn. Dat vond Loes ook wel een goed idee. Ze moest die dag wel werken vanuit huis, maar dan zou het tussen de bedrijven door wel moeten lukken. Wij waren die dag toevallig allebei vrij, dus wij waren flexibel.
Die volgende ochtend waren we er al om 9.30 uur en hadden we meteen de inseminatie uitgevoerd. Het was een hele warme dag en we hadden voor de zekerheid onze zwemkleding ook maar ingepakt, zodat we een duik konden nemen in het zwembad, als de kinderen daar weer naar zouden vragen. En ja hoor! Uiteindelijk zijn we daar nog de hele dag gebleven met veel waterpret en trampolinekunsten. Een hele leuke dag!
Weer een dag later was de billingtest nog steeds erg positief, maar was de ovulatietest echt duidelijk in positiviteit afgenomen. We waren er gerust op dat we er alles aan hadden gedaan wat we zelf in de hand hadden. Het was nu aan de natuur om haar deel te doen. Spannend! Wat zou dit ons brengen??