Hallo allemaal,
Onze vorige blog eindigde met het begin van deze website wensvadersnederland.nl. Stukje bij beetje kreeg deze vorm, en langzaamaan schreven we onze ervaringen van de afgelopen maanden op, met terugwerkende kracht dus. Tegelijkertijd vertelden we nog steeds ons verhaal en op-zoek-zijn naar een draagmoeder, aan ieder die het wilde weten in onze directe omgeving. Het voelde goed om actiever bezig te zijn met onze kinderwens en erover te praten. Het voelde op dat moment ook alsof we alles deden wat in onze macht lag, om een draagmoeder te vinden: we zochten in onze eigen kring door er openlijk over te vertellen en we hoopten vrouwen buiten onze directe omgeving te bereiken door een openbare blog. Wie weet is er wel ergens een vrouw in Nederland die draagmoederschap overweegt en via Google op zoek gaat naar wensvaders… Je weet tenslotte maar nooit.
Toch merkten we na verloop van tijd dat er weinig vooruitgang zat in onze situatie op deze manier. Het bleef bij vertellen, luisterende en begripvolle familieleden en vrienden, maar geen concrete stappen vooruit. Ook onze site, waarbij we hadden gekozen om bij het vertellen bij het prille begin te beginnen (en dus onze keuze voor draagmoederschap nog ver weg), zette nog geen zoden aan de dijk. Langzaam maakte het beruste gevoel dat we in eerste instantie hadden (“we doen alles wat binnen onze macht ligt”) plaats voor een gevoel van onrust: het schiet niet op, wordt het zo wel wat?
Ongeveer op datzelfde moment, alsof het zo moest zijn, was Milan op een congres in Tsjechië en sprak daar een Nederlandse collega, Kim. Ook hij is homoseksueel en heeft met zijn man een kinderwens. Ze zaten midden in een adoptie traject en Kim vertelde volop hierover. Toen hij hoorde over ons verhaal, waarbij wij dus juist hebben gekozen voor draagmoederschap, vertelde hij over twee mannen die hij kende via Facebook, Michel & Eise. Kim vertelde dat zij inmiddels een dochtertje (Sanne) hebben met de hulp van een draagmoeder en dat zij echte “pioniers” zijn op dit vlak, die graag anderen op weg helpen met tips.
Na thuiskomst en overleg met Pieter, begonnen we met het lezen van hun website. Michel & Eise hebben een lieve dochter gekregen dankzij de hulp van een draagmoeder die zij via internet hebben gevonden. Maar om dat te bereiken, hebben zij heel wat tegenslagen te voortduren gehad. Michel & Eise zijn in hun blog altijd heel erg open geweest over hun ervaringen en dat vinden wij heel bewonderingswaardig. Pieter had hun blogs in de avonduren van voor tot achter doorgelezen. Dat kosten nogal wat avondjes, want hun wekelijkse blog stond er voor het eerst in 2014 op! “Wat staat ons nog allemaal te wachten?” dachten wij bij het lezen van hun blogs. Op 15 juli 2016 was Sanne dan geboren.
We besloten de stoute schoenen aan te trekken en Michel & Eise te gaan mailen om uiteindelijk te vragen of ze met ons zouden willen afspreken. Natuurlijk hadden we al veel uit de blogs gelezen, maar door met elkaar in gesprek te gaan, hoopten we toch net dat beetje extra te weten te komen. Al snel hadden we antwoord terug op ons eerste mailtje en na wat heen-en-weer mailen, spraken we af bij hen thuis.
Na een paar weken was het zover en zaten we in de auto onderweg naar Michel & Eise. Natuurlijk weer spannend! We belden aan en Eise maakte vriendelijk de deur open. Het was een mooie dag en we konden buiten aan de koffie met stroopwafel. Sanne lag nog te slapen, maar al snel hoorden we wat geluidjes en ging Michel Sanne uit bed halen. Daar was ze dan! Met de slaap nog in haar oogjes en een tikkeltje chagrijnig… Hihi!
Michel moest helaas naar zijn werk, Sanne deed haar ding en wij konden ons vragenvuur openen op Eise. We zaten met open mond te luisteren naar wat Eise te vertellen had. Voordat Sanne geboren werd, waren ze al meer dan vijf jaar met hun kinderwens bezig! Hun eerste potentiële draagmoeder was een goede vriendin die alleen wou dragen met hoogtechnologisch draagmoederschap (en dus een eiceldonor). Toen Michel & Eise ontdekten dat zo’n IVF-traject in Nederland niet wordt verricht bij draagmoeders in combinatie met een mannenstel, waren ze geschokt. Met een advocate in de arm (de bekende Wilma Eusman) zijn zij een rechtszaak gestart, die uiteindelijk eindigde bij een teleurstellende uitspraak door het Hof voor de Rechten van de Mens. Een buitenlands IVF-proces was een brug te ver voor hun vriendin en plots stonden Michel & Eise weer met lege handen.
Via het internet zijn ze daarna in contact gekomen met veel verschillende vrouwen die zeiden draagmoeder voor hen te willen zijn. Daarvan hebben ze er ook veel ontmoet, maar telkens was het ’t toch niet. Ze hadden de verkeerde beweegredenen (o.a. geld) of waren uiteindelijk toch niet te vertrouwen. Ook is op het laatst iemand plots teruggekrabbeld, waardoor ze even alles stop hadden gezet, de wanhoop was hen nabij. Maar gelukkig was daar toen die ene topvrouw die hen al een tijdje volgde op hun blog en hen uiteindelijk uit het diepe dal heeft getrokken met Sanne als prachtig resultaat.
Al met al een hele zware reis voor Michel & Eise dus. We waren ervan onder de indruk, maar voelden ons tegelijkertijd een beetje huiverig voor wat ons nog allemaal te wachten staat… Op weg terug in de auto waren we vooral dankbaar voor de openheid en gastvrijheid van Michel & Eise. Met enkele goede tips op zak reden we huiswaarts.
Over deze tips vertellen we in onze volgende blog meer…
groet M & P
Michel & Eise vinden het geen probleem dat hun naam en die van Sanne wordt genoemd in onze blog. De naam Kim is gefingeerd.