Hallo allemaal,
Het heeft even geduurd, maar daar zijn we weer met een nieuwe blog, zo in het begin van 2018. De afgelopen maanden zijn er allerlei ontwikkelingen geweest in ons leven, waardoor we even erg druk waren. Hierover lezen jullie later uiteraard meer!
Voor nu gaan we gewoon weer chronologisch verder waar onze vorige blog eindigde: bij de eerste ontmoeting met Carla in begin september 2017. Zoals we al vertelden, hadden we besloten “in het midden” af te spreken. Carla woont in het noorden van het land en wij (zoals jullie weten) in Nijmegen. In de provincie Utrecht, in een lunchrestaurant dichtbij de snelweg, zouden we elkaar treffen. Het was een mooie zonnige dag en bij aankomst zochten we een plekje buiten uit. We stuurden Carla een appje dat we waren gearriveerd en al snel kwam zij ook aanlopen. We werden begroet met drie zoenen en al snel waren we samen in een gezellig gesprek verwikkeld.
Omdat we eerder via de e-mail en de whatsapp al veel over elkaar te weten waren gekomen, kwam het gesprek al snel op draagmoederschap. Carla vertelde ons over haar eerdere ervaringen en haar verwachtingen voor de toekomst. Ze wil graag nog een laatste keer een mannenstel helpen met hun kinderwens en had zich al enigszins verdiept in de gang van zaken van hoogtechnologisch draagmoederschap.
We voelden langzaam in de loop van het gesprek een klik ontstaan en kregen de indruk dat Carla er ook positief in stond. Carla vertelde ons wel dat ze, voordat ze ons benaderd had via internet, ook met een ander stel in gesprek was geweest. Met hen had ze een grote klik, maar zij wonen in het buitenland, wat ze een belemmerende factor vond. Carla wil namelijk wel goed in contact kunnen blijven met het kind en een enorme reisafstand is dan natuurlijk niet bevorderlijk. We merkten dat we wat deze dingen betreft erg op één lijn zaten met Carla, ook wij vinden het erg belangrijk dat het kind weet waar zijn of haar oorsprong ligt en wie daarbij heeft geholpen.
Ook was het erg fijn dat Carla al ervaring had als draagmoeder. Niet alleen omdat we van haar veel handige praktische details hoorden, maar ook vanwege een andere reden. Als mannenstel met een draagmoeder is er altijd veel onzekerheid tijdens het draagproces, in de zin dat je volledig afhankelijk bent van de draagmoeder op vrijwel alle vlakken. Een van de belangrijkste punten hierbij is dat een draagmoeder alle (juridische) rechten heeft over het kind, totdat de wensouders een jaar na de geboorte het kind kunnen adopteren. Dit betekent dat het proces van draagmoederschap enkel en alleen op basis van goed vertrouwen kan plaatsvinden. De draagmoeder staat volledig in haar recht als ze tijdens de zwangerschap of na de geboorte besluit het kind toch niet aan de wensouders af te staan. Er is geen enkele juridische mogelijkheid om dit op een andere manier te regelen of vast te leggen. En we realiseren ons als geen ander dat een zwangerschap, een bevalling, maar ook een kraamperiode veel emoties met zich meebrengt, die een vrouw wellicht niet van tevoren kan inschatten of voorspellen. Bij Carla, die al eerder draagmoeder is geweest en dus hiermee heeft aangetoond het proces emotioneel te kunnen volbrengen, voelt dat goed en veilig. Een andere positieve factor hierbij is ook dat Carla niet getrouwd is. Dit heeft als consequentie dat een van ons het kind theoretisch tijdens de zwangerschap al zou kunnen erkennen, wat ook weer juridische voordelen kan hebben.
Met een goed gevoel sloten we het gesprek met Carla af. We spraken af om alledrie eens te laten bezinken hoe het voelde en hoe we vonden dat het verder zou moeten gaan. We spraken af uiterlijk in november of december een besluit te gaan nemen. Carla vroeg ons wel al een beetje te gaan oriënteren op het vinden van een eiceldonor, omdat dit natuurlijk ook geen eenvoudige opgave zal gaan worden.
Met veel indrukken reden we weer terug naar Nijmegen. Het was een hele opluchting dat de eerste ontmoeting zo goed was verlopen en we van Carla toch al wel een beetje tussen de regels door hadden gehoord dat ze er ook positief in stond. Onze hoop op een klein kindje was toch wel weer gegroeid deze dag..!
Tijd om te bedenken hoe verder.
Groetjes en alle goeds voor 2018,
Milan & Pieter