Dag allemaal,
Na een indrukwekkende dag 2 was dag 3 dan aangebroken. Op deze dag hadden we geen afspraken in de kliniek en konden we het eiland verder verkennen. We besloten het wel rustig aan te doen en gewoon ons stadje, Kyrenia (Engelstalige naam) / Girne (Turkse naam), door te wandelen. Er staat een groot oud kasteel in het midden van het dorp aan de zee, waar we een lange tijd in en rondom zijn geweest. Aan de haven in Kyrenia kun je trouwens echt heerlijk op het terras zitten met prachtig uitzicht en lekker eten! Dat is een goede afleiding van het toch wel emotionele en spannende proces waarmee we bezig waren. Gelukkig klikte het ook heel goed tussen ons vieren, Milan, Pieter, Annet en Els, en werd er ook heel wat af gegrapt/gelachen! Zo hebben we dag 3 goed doorgebracht. Een heerlijke dag.
De volgende dag werden we alweer om 8.30 uur opgehaald door de chauffeur van de kliniek, want rond 10.30 uur (36 uur na de “hatching” injectie op de avond van dag 2) zou de eicelpunctie plaatsvinden. Gelukkig was deze keer de chauffeur goed op tijd en was het ook niet meer die chagrijnige kerel van de vorige keer.
Eenmaal aangekomen in de kliniek kregen we ons eigen kamertje met bed toebedeeld. Hier was het wachten geblazen. De minuten duurden lang want we vonden spannend wat ons te wachten stond. Annet kreeg op een gegeven moment een soort operatiekleed aan en slippertjes. Ze was een beetje nerveus omdat ze erg bang was voor het infuus dat ze zou krijgen, omdat ze naalden nu eenmaal haat en vooral een infuus dat in je ader gezet moet worden. Na het aantrekken van het operatiekleed kwam er een verpleegster binnen die het infuus zou gaan prikken. Ze had de woorden “give me your hand please” amper gezegd of de naald zat al in de rug van haar hand! Kort maar krachtig zullen we maar zeggen..!
Toen moest een van ons zich terugtrekken in een klein kamertje om de zaadcellen te produceren, zodat de verkregen eicellen direct na de punctie konden worden bevrucht. Daarna was dan de tijd aangebroken dat Annet werd meegenomen naar de operatiekamer om de punctie uit te laten voeren. In een rolstoel werd ze meegenomen, toch wel een emotioneel moment als je haar zo ziet wegrijden..!
Binnen 10 minuten was ze eigenlijk alweer terug op de kamer en werd ze op haar bed getild. Annet was helemaal van de wereld van het roesje en daarna een soort van “high”. Het was hilarisch om te horen wat ze allemaal zei! Even later kregen we te horen dat de opbrengst 6 eicellen waren. Hier waren we erg blij mee, al voelden we ook iets van teleurstelling dat het er toch niet 8 waren. Maar goed, 6 is ook hartstikke mooi natuurlijk!
Deze 6 eicellen werden vervolgens direct bevrucht in het laboratorium van de kliniek via de ICSI-methode, waarbij een zaadcel direct in de eicel wordt geïnjecteerd. Annet had een dik uur nodig om bij te komen (“uit te slapen”) en daarna werden we weer rustig terug naar het hotel gebracht. We waren ontzettend benieuwd hoe het verder zou gaan! Opgelucht dat de punctie erg was meegevallen voor Annet en uitkijkend naar de volgende dag, waarop we zouden horen hoeveel eicellen daadwerkelijk succesvol waren bevrucht, gingen we het stadje in om te gaan lunchen.
De middag brachten we ontspannen door, in de buurt van het hotel en bij het zwembad. Annet mocht overigens na de punctie niet meer zwemmen, omdat er anders een infectiegevaar zou zijn.
Op naar dag 5, alweer de laatste Cyprus dag van Annet en Els…