Lieve lezers,
We zijn weer terug van weggeweest!
Onze laatste blog is alweer bijna 1,5 jaar geleden… Helaas is onze droom nog niet in vervulling gegaan, maar we hebben ook zeker niet stilgezeten. Integendeel.
De reden waarom we zo lang niets van ons hebben laten horen, is dat we druk bezig zijn geweest..! Hierover willen we jullie graag weer bijpraten. We hebben nog een boel in te halen.
Onze laatste blog heette “terugblik met tranen“, want ook ons tweede Cyprus avontuur in November 2018 was helaas niet gelukt. In de tijd daarna knaagden het wel erg in ons hoofd dat er nog twee embryo’s opgeslagen lagen op Cyprus, één in het Kolan British Hospital van Team Miracle, en één bij Vita Altera. “Wat ingewikkeld”. “Wat was het een proces”. “Moeten we dit nog wel willen?” Er ging van alles door ons hoofd. We besloten op de Facebookpagina onze laatste blog te delen om mensen hiervan deelgenoot te maken.
In februari 2019 spraken we weer af met Carla. Opnieuw hadden we een fotoboekje gemaakt van de reis en alles daaromheen ter herinnering. Het was fijn om elkaar weer te zien. Carla had ook wel een knagend gevoel dat er nog twee embryo’s “op haar lagen te wachten”. Wij vertelden haar dat we wel weer verder op zoek zouden willen gaan naar een invulling van onze kinderwens, naar een nieuwe draagmoeder. Dat vond Carla gelukkig helemaal prima. Ze gunde het ons ook zo erg. We vertelden dat we op dit moment ons ook meer wilden gaan richten op de zoektocht naar een vrouw die laagtechnologisch (met haar eigen eicellen) zou willen dragen. Want we hebben achteraf wel gemerkt dat onze kansen op een succesvolle hoogtechnologische draagmoederzwangerschap wel erg klein waren. De grootste reden hiervoor was toch wel het aantal eicellen van onze eiceldonor, de zus van Milan, Annette. Maar dit was tevens de grootste reden voor ons geweest om hoogtechnologisch draagmoederschap na te jagen: zodat een kind toch genetisch een beetje van ons tweeën zou zijn. Daarnaast leek het erop dat draagmoeders meer open staan voor hoogtechnologisch dan laagtechnologisch draagmoederschap. Toch zagen we steeds vaker op de Facebookpagina verhalen voorbijkomen van laagtechnologisch draagmoederschap en ook op de draagmoederpicknick hadden we alleen maar stellen ontmoet die op laagtechnologische wijze bezig waren of bezig waren geweest. Op dat moment dachten we dan ook: “Wat zijn wij toch eigenlijk ingewikkeld bezig”. Maar ja, de draagmoeders liggen natuurlijk ook zeker niet voor het oprapen en dit hoogtechnologische traject was ook wel een hele mooie kans voor ons geweest.
Na onze blog gedeeld te hebben op de Facebookpagina, wilden we onszelf hier ook nog beter voorstellen, want dat hadden we nooit echt goed gedaan. Ook wilden we kenbaar maken dat weer op zoek waren (op onze website houden we de gefingeerde namen aan):
Hallo iedereen!
Na ons bericht van een paar weken geleden op de discussiepagina, stellen we ons ook graag hier nog even voor. Wij zijn Pieter (29 jaar, links op de foto) en Milan (31 jaar). 8 jaar vol liefde samen en 2 jaar geleden getrouwd. We wonen op een mooi plekje aan de Waal in Nijmegen, waar Pieter werkt als onderzoeker in de immunotherapie en Milan als huisarts. Ook al zijn we erg gelukkig samen, vol ambitie, sportiviteit, een sterke band met onze familie en lieve vrienden om ons heen, missen we toch ook echt een kleintje in ons leven. We zouden zo graag vaders willen zijn. Ruim twee jaar geleden begonnen wij daarom met onze blog WENSVADERS: www.wensvadersnederland.nl. Omdat we veel waarde hechten aan onze eigen privacy op het openbare internet, schrijven we op onze blog onder de namen Milan & Pieter.
Via de blog kwam een draagmoeder op ons pad, met wie we in 2018 twee keer een hoogtechnologische IVF-poging op Cyprus hebben ondernomen. Milan’s zus was hierbij onze eiceldonor. Wat zo bijzonder had kunnen zijn en waar we zo intens op hadden gehoopt, lukte helaas niet. We zijn de twee dames super dankbaar voor hun inspanningen en begrijpen dat het voor hen hier ophoudt. Na enkele maanden pauze te hebben genomen om de tegenslagen te accepteren en verwerken, pakken we nu de draad weer op. We kunnen en willen onze kinderwens niet naast ons neerleggen.
Neem gerust een kijkje op onze website. We helpen graag iedereen in deze Facebookgroep vooruit met onze ervaringen op Cyprus en met (hoogtechnologisch) draagmoederschap. Maar bovenal zijn we natuurlijk zelf op zoek naar een lieve vrouw die ons misschien weer verder zou willen helpen, hoog- of laagtechnologisch. Bericht ons gerust bij vragen of tips!
Groetjes Milan & Pieter
Nu was het weer afwachten of we reacties zouden krijgen… Spannend!
Tot de volgende blog!
Milan & Pieter