Lieve lezers,
In onze vorige blog vertelden we jullie over onze strubbelingen met de advocaten. In deze blog vertellen we jullie over onze, inmiddels alweer, vierde Cyprus reis. Zoals jullie merken, vertellen we dus alles achteraf. Want de vierde reis vond plaats in november 2019, alweer ruim een half jaar geleden.
Tijdens onze derde Cyprus reis met Carla hadden we helaas geen terugplaatsing kunnen uitvoeren, want Carla was zo ziek geweest tijdens het nemen van de medicatie, dat haar baarmoederslijmvlies niet de juiste dikte en structuur had voor de ontvangst van embryo’s. Carla wist ook niet of ze het nog wel een vierde keer wilde proberen. Loes, in eerste instantie onze beoogde laagtechnologische draagmoeder, reageerde daar toen op dat zij Carla’s plaats wel zou willen innemen als hoogtechnologische draagmoeder en zo geschiedde. Met Loes was het oorspronkelijke plan om na de Cyprus reis met Carla laagtechnologisch verder te gaan, maar ze vond het ook zo’n zonde als wij onze laatste twee embryo’s niet meer zouden kunnen gebruiken en dat wilden wij ook wel heel graag proberen (ook al was de kans zo klein). Loes had gelukkig geen problemen ervaren van het innemen van de medicatie, behalve wat stijve gewrichten en huidirritatie op de plek van de hormoonpleisters. De drie controle echo’s in Nederland voor het checken van het baarmoederslijmvlies waren goed verlopen en nu kon het echt weer gaan beginnen!
Loes kwam een dag van tevoren naar ons toe in Nijmegen, omdat we vroeg in de ochtend moesten vertrekken. Die avond hadden we nog lekker samen gegeten en een warm bad voor Loes gemaakt. De wekker ging alweer om 3 uur ‘s nachts en rond half 5 zaten we in de auto op weg naar Schiphol. De autorit ging soepel met een overstap op een parkeerplaats in de buurt van Schiphol. We hadden op Schiphol nog rustig de tijd om een koffietje te doen. Milan (in het dagelijks leven huisarts) had op een gegeven moment nog EHBO moeten verlenen bij een vrouw die onwel was geworden op het vliegveld. We hadden onze eigen dokter mee, dat voelde voor Loes ook prettig. Rond half 9 steeg het vliegtuig op en om half 1 ‘s middags landden we alweer op Cyprus. Door ons bekende transportbedrijfje werden we weer naar Kyrenia/Girne gebracht en daar hadden we weer het Dome Hotel geboekt, omdat deze op zo’n mooie locatie lag aan de zee. We kwamen de eerste dag verder door met een lekkere lunch, wandelingen, diner en op tijd gaan slapen voor de grote dag van morgen.
In de ochtend hadden we nog best veel tijd. We hebben de ochtend ingevuld met een wandeling door het stadje en veel flauwekul. We voelden ons redelijk ontspannen, maar toch heel benieuwd hoe de dag weer zou gaan lopen. Om 11 uur werden we opgehaald om naar de kliniek te gaan. Ze zouden weer eerst het baarmoederslijmvlies gaan checken voordat de embryo’s ontdooid zouden worden… Spannend hoor!
Het was weer erg druk in de foyer van de kliniek, waar ook de ontvangstbalie stond. Het verbaast je toch elke keer weer dat zoveel mensen afreizen naar zo’n plek om geholpen te worden en dat ze er dan ook tegelijkertijd met jou zijn. Na even wachten werd Loes gecheckt door Dr. Vedat. Het baarmoederslijmvlies was nu 7,2mm. We wisten even niet zo goed of dit nu goed of slecht was. Het was zeker niet zo dik als bij Carla de eerste twee keren (met 11mm en 13mm), maar Dr. Vedat zei dat alles boven de 7mm goed was. Hij zei het dan wel niet met die woorden, maar het leek er tegelijkertijd ook wel een beetje op dat het ook weer niet helemáál optimaal was. Het ging op dat moment even allemaal heel snel, want we wilden het ook weer niet niet-doen en we wilden ook niet al teveel gaan twijfelen en dus positief blijven. We besloten ervoor te gaan: nu of nooit en op hoop van zegen! Het ontdooien van de embryo’s zou even een tijdje gaan duren en Loes moest ook weer een volle blaas opbouwen voor de echogeleide terugplaatsing. We liepen de deur uit op zoek naar een plekje om maar even te gaan lunchen.
Na de lunch en flink wat thee, keerden we gauw terug naar de kliniek voor de terugplaatsing. Eenmaal daar aangekomen moesten we toch weer lang wachten. Loes moest eigenlijk echt heel erg plassen, maar Dr. Vedat had echt nog geen tijd, want er waren nog eerst andere patiënten aan de beurt. Loes werd dus geïnstrueerd om dus toch maar een beetje plassen. Dat heeft ze een paar keer moeten doen helaas, want het duurde en het duurde maar… We vroegen ons ook wel een beetje af of die embryo’s niet ondertussen al stonden te “verpieteren”… Dat was wel echt weer even een momentje van frustratie en boosheid. Die Milan overigens ook wel een beetje heeft geuit. Maar uiteindelijk was het zover en kon de terugplaatsing gaan gebeuren…
Volgende keer vertellen we weer verder!