Hoi lezers,
We gaan in deze blog weer verder met onze vierde Cyprus reis. Loes was inmiddels weg voor de terugplaatsing. Spannend zeg! Na een tijdje gewacht te hebben, mochten wij naar Loes toe in een klein kamertje waar ze op bed lag onder een deken. Ze was opgelucht dat het voor nu klaar was. Rond 3 uur ‘s middags was ze dus zwanger 😉 Ze hadden wel flink op haar volle blaas moeten drukken om de terugplaatsing goed uit te voeren en dat was erg oncomfortabel geweest, zei Loes. Na een uurtje uitgerust te hebben, konden we weer vertrekken en werden we naar ons hotel gebracht waar we weer verder konden uitrusten. Het was toch wel een lange intensieve dag geweest.Â
‘s Avonds hebben we er nog een gezellig avondje van gemaakt in een cocktailbar, waar we aan de “mocktails” hebben gezeten. De volgende ochtend zijn we nog op souvenirjacht gegaan voor de kinderen van Loes, waarna we om half 12 werden opgehaald om naar het vliegveld te gaan en we de lange reisdag vervolgden. Om 8 uur ‘s avonds waren we helemaal door de douane en hebben we gauw wat gegeten op Schiphol. Uiteindelijk was het rond 11 uur dat we Loes afzetten in Maastricht, waar ze het laatste stukje nog zelf terugreed naar haar woonplaats in België. Zelf waren we rond half 1 thuis, helemaal kapot. Gauw de belangrijkste dingen uitgepakt en naar bed! We vonden het weer erg bijzonder om dit met elkaar zo mee te maken. De reis heeft ons ook echt dichter bij elkaar gebracht, dus mocht het niet gelukt zijn, dan heeft het onze band met Loes zeker weer sterker gemaakt.Â
In de twee weken die daarop volgde, voelde Loes zich al zwanger, maar dat kon ook aan de medicatie liggen. Wij gooiden het daar ook maar zelf op, want je begint anders meteen echt te veel hoop te krijgen en de kans was nu eenmaal echt heel klein. Maar toch gaan je verwachtingen automatisch omhoog, ondanks dat je jezelf in bescherming probeert te nemen… We hadden bedacht om de zwangerschap in het bloed te laten testen, omdat dit het meest betrouwbare is en het deze keer ook goed logistiek mogelijk was (geen weekend of feestdagen zoals de vorige keren). Op donderdagavond kon Loes bij haar huisarts bloed laten prikken en de volgende dag kon ze voor de uitslag bellen. Loes vertelde wel dat het een verlossing zou zijn om de uitslag te weten op vrijdag. De medicatie die ze moest nemen was namelijk wel heftig, en het zou erg fijn zijn om te weten of dit dan niet voor niets zou zijn of dat er een goede reden is om ermee door te gaan. Ook had ze er een humeur en wat misselijkheid door gekregen. We vonden het allemaal ontzettend spannend en begonnen stiekem steeds meer hoop te krijgen!Â
Loes belde ons vrijdagavond met de uitslag van de hCG bloedtest. Ze zei het maar meteen: “Het was niet goed jongens… geen zwangerschap…” We vonden het onwijs jammer, maar probeerden er reëel in te blijven staan dat de kansen ook echt heel klein waren. Maar we hadden zó gehoopt op een keer een wonder voor ons…! Maar ja, je kan het niet afdwingen en dingen komen zoals ze komen. Loes voelde zich ook wel heel down. We probeerden haar in ieder geval gerust te stellen dat we er in ieder geval alles zelf aan hadden gedaan om dit te laten slagen en dat we dit nu met een goed gevoel konden gaan afsluiten.
We besloten de teleurstelling even te laten bezinken. Gelukkig hadden we een mooi “plan B” paraat waar we binnenkort aan konden gaan beginnen…