Hai lezers,
Nu was het afwachten op een volgende menstruatie of zwangerschapstestmoment. Het was hierbij ook weer even passen en meten voor ons allen om een goed moment in het weekend te vinden voor de zwangerschapstest. Uiteindelijk konden we een geschikt moment hiervoor vinden op een zondag. Dat was inmiddels alweer dag 39 van de cyclus en Loes was nog steeds niet ongesteld. Spannend moment weer! Maar helaas, de zwangerschapstest leek negatief, volgens Loes. Maar ze zag heel licht een streepje bij kijken in het buitenlicht. Ze stuurde er later nog een foto van, maar wij zagen dat de test echt negatief was. We moeten ook niet gaan zoeken naar een streepje, vonden wij, want dan houd je alleen jezelf voor de gek. Toch kon Loes het niet helemaal geloven en ze vertrouwde de test dus niet. Wij reageerden dat ze dan ook een afspraak bij haar huisarts kon maken om bloed te laten prikken voor het zwangerschapshormoon. Dit vond Loes een goed idee en ze zou een afspraak gaan maken voor dinsdag. Even later bleek dat dit een feestdag was in België, dus het zou de woensdag gaan worden. Toch nog enige onzekerheid dus, want ja, de menstruatie bleef nog steeds uit.
Woensdagochtend appte Loes ons dat haar huisarts twee weken de praktijk had gesloten omdat hij op vakantie was. Hier snapten wij helemaal niets van. Blijkbaar kan een huisartspraktijk in België gewoon twee weken gesloten worden. Zoiets zou in Nederland dus echt niet kunnen. De alternatieve huisartspraktijk was voor Loes geen optie, want die vond ze heel slecht. Loes las op internet dat de zwangerschapstest negatief kan zijn als je urine niet geconcentreerd genoeg is (als je veel had gedronken). Ze wilde de volgende dag daarom een nieuwe zwangerschapstest met ochtendurine doen. Wij geloofden er zelf eigenlijk al helemaal niet meer in dat Loes zwanger zou zijn, maar toch wordt er door haar twijfels ook een sprankje hoop bij ons gezaaid en hoop je dat het toch wél zo is.
De volgende dag, alweer dag 43 van haar cyclus zonder menstruatie, voerde Loes dus weer zwangerschapstest uit. Deze was naar verwachting ook echt negatief. Voor Loes was het nog wel een flinke teleurstelling. Voor ons wat minder, maar toch ook wel weer natuurlijk. We waren vooral gefrustreerd dat dit weer zo’n lange cyclus was, waar je verder niks mee kunt. Het zou fijner zijn dat als een zwangerschapstest negatief is, er dan ook gauw een menstruatie volgt, waardoor je weer het gevoel hebt dat je verder kan. Nu was het weer afwachten totdat er iets op gang zou komen… Daarnaast hadden we het gevoel dat ons contact met Loes de laatste tijd ook wat minder was geworden, doordat je ook maar weinig samen kunt doen door de coronacrisis. We stelden voor om het weekend daarna eventueel weer langs te komen op de koffie, al zou het misschien maar kort zijn. Loes vond het ook een goed idee, en stelde ons een leuke activiteit voor: een blote voetenpad. Wij hadden er zelf nog nooit van gehoord, maar het leek ons sowieso leuk om weer wat samen te gaan ondernemen.
In de dagen die daarop volgden, kreeg Loes gemene buikpijn. Hierbij begon Loes te denken aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Maar deze ongerustheid konden we al snel bij haar wegnemen, omdat de zwangerschapstest dan alsnog positief had moeten zijn. We hoopten dus dat de menstruatie er gauw zat aan te komen. Maar deze bleef helaas uit… De vorige keer dat we zo’n lange cyclus bij Loes hadden meegemaakt, duurde die 46 dagen. Die dag hadden we nu inmiddels al bereikt en er was nog steeds geen menstruatie… Weer een paar dagen later (dag 49) voelde Loes zich wel erg “menstrueerderig” zoals ze dat zelf noemde. We hoopten met z’n allen dat het nu door zou zetten. Heel gek om voor zoiets te duimen! De dag daarna had Loes een klein beetje bloedverlies en dacht dat het de dag daarna dan echt “dag 1” van haar volgende cyclus zou zijn. Maar het bloedverlies zette toch weer niet door. Het werd steeds mysterieuzer…
Weer een dag later, 1 augustus 2020, was het alweer tijd voor ons uitje naar het blote voetenpad. Het was echt een supergezellige dag! We waren met Loes en twee van hun drie kinderen. De oudste wilde niet mee helaas en Hanne ook niet. We merkten wel dat zoiets leuks en aparts doen echt een band schept tussen elkaar. Dit was echt een heel goed idee van Loes geweest om te gaan doen! Ook de twee kinderen zijn echt weer schatjes en zijn overal voor in. Hopelijk zouden we in de toekomst ons eigen kindje hebben waar we dit soort leuke activiteiten mee zouden kunnen ondernemen.
Inmiddels had Loes toch maar een afspraak gemaakt bij haar huisarts, nadat hij weer terug was van vakantie. Dit was inmiddels alweer dag 57 (!) van haar cyclus. Haar huisarts legde uit dat een cyclus wat langer kan duren als je spanning hebt rondom het zwanger-worden. Hij had bloedonderzoek ingezet waarbij er gekeken werd naar allerlei hormonen, zodat je kan zien op welk punt van de cyclus Loes nu zou zitten. De volgende dag zou Loes kunnen bellen voor de resultaten.
Die volgende dag was Loes ineens “hartstikke ongesteld”. Dat schept gelukkig aan de andere kant wel weer duidelijkheid. De hormoonwaardes zagen er verder ook allemaal goed uit en deze zou de huisarts nog opsturen. Hieruit bleek dat ze inderdaad tussen de luteale (fase na de eisprong) en folliculaire fase (fase voor de eisprong) zat. We hoopten dat de volgende cyclus niet zo lang zou duren en nu was het weer rustig afwachten tot de volgende ovulatie. Het zou nog wel wat puzzelen gaan worden, want we zagen al aankomen dat deze ovulatie misschien wel precies zou vallen wanneer Loes met haar gezin op vakantie zou zijn in de Ardennen…
Wordt vervolgd! M&P